เมื่อเห็นครั้งแรก ชิปโป-ยากิ เครื่องถมแบบญี่ปุ่นก็ดูเหมือนกระเบื้องเคลือบที่วาดด้วยมืออย่างแยบคาย
แต่ที่จริงแล้วมันเป็นงานตกแต่งด้วยโลหะอย่างหรูหราเคลือบด้วยคลอยซอนเน่ เอนาเมล
เครื่องเคลือบคลอยซอนเน่ เอนาเมลเป็นเทคนิคงานโลหะใช้เส้นลวดเล็กแบน ทำจากทองแดง เงิน หรือทองคำ ตัด ดัด และเชื่อมหรือติดกาวเข้ากับฐานโลหะ และเติมด้วยผงแก้วสีบทละเอียด และนำไปเผาที่อุณหภูมิสูงเพื่อจะได้ลวดลายหรือดีไซน์ที่เงาวาว
เส้นลวดกลายเป็นส่วนหนึ่งของชิ้นงาน จัดกรอบงานดีไซน์ และยังรักษาให้เอนาเมลหลอมเหลวอยู่ในที่ระหว่างการเผา
แต่ละชิ้นงานจะถูกเผา 4 ถึง 8 ครั้ง ให้ผลลัพธ์คือสีของแก้วที่ลึกขึ้น
ชิ้นงานถูกขัดเงาอีกครั้งเพื่อดึงเอาผิวกระจกที่เรียบออกมา ซึ่งเป็นคุณสมบัติเด่นของชิปโป-ยากิแบบญี่ปุ่น

เทคนิคนี้พัฒนาขึ้นในเมโสโปเตเมีย และแพร่ไปยังประเทศอียิปต์ ประเทศจีน และในที่สุดมาถึงประเทศญี่ปุ่น ช่างฝีมือชาวญี่ปุ่นจังหวัดไอจิได้ฝึกเทคนิกนี้จนบรรลุถึงความสมบูรณ์แบบ สร้างสรรค์ผลงานที่ใช้ทักษะสูงจำนวนมาก
ตั้งแต่ประมาณปี 1833 จังหวัดไอจิคือศูนย์กลางการผลิตคลอยซอนเน่ ซึ่งต่อมาเรียกกันว่าชิปโป-ยากิตามพื้นที่ที่มันถูกผลิตออกมา
ชิปโปหมายถึง ""สมบัติเจ็ดอย่าง"" และถูกนำมาจากคัมภีร์ในพระพุทธศาสนาเกี่ยวกับความงามของสมบัติเจ็ดอย่าง
""ยากิ"" หมายถึงเผาด้วยเตา ชิปโป-ยากิของจังหวัดไอจิมีชื่อเสียงระดับโลก ซึ่งเป็นที่ต้องการอย่างมากภายหลังจากนำไปเผยแพร่ในงานนิทรรศการนานาชาติปารีสปี 1867 และได้ขึ้นทะเบียนเป็นงานฝีมือญี่ปุ่นดั้งเดิม

หนึ่งในสถานที่ดีที่สุดที่จะชมและสัมผัสชิปโป-ยากิคือที่หมู่บ้านศิลปะชิปโปในเมืองอามะ ทางตะวันตกของเมืองนาโกย่า
งานศิลปะชิ้นเอกถูกจัดแสดงที่พิพิธภัณฑ์ฟุเรอาอิ ซึ่งคุณสามารถชมและเรียนรู้เกี่ยวกับงานฝีมือนี้และประวัติของมัน
ชมช่างฝีมือชิปโปทำงาน และแม้แต่จะลองทำงานของคุณเองสักชิ้นในพื้นที่เวิร์คช้อป

ของว่างและเครื่องดื่มมีบริการที่ล้อบบี้คาเฟ่ และจำหน่ายชิ้นงานชิปโป-ยากิที่มีคุณภาพด้วย